تو یعنی قبله گاه یاس بودن / تو یعنی یک بغل احساس بودن

تو یعنی تا خدا پرواز کردن / تو یعنی عشق را آغاز کردن

تو یعنی نام شیرین را ربودن / تو یعنی کوه کن فرهاد بودن

و من یعنی عطش یعنی شقایق / تو معشوقی و من تنهای عاشق . . 

من هستم و دوباره دلی بی قرار تو
این کوچه های خسته ی چشم انتظار تو

منظومه ی بلند غزل های ناز من!
خورشید هم ستاره شود در مدار تو

زیبا ترین تغزل بارانی منی
می بالد عاشقا نه غزل در بهار تو

عطری نجیب می وزد از واژه های من
هرگز نبوده این همه شعرم دچار تو

بخشیدم عاشقا نه دلم را به چشمهات
باشد که بی بها نه شود در کنار تو

جایی که عشق نیز دچار تو می شود
از من عجیب نیست شوم بی قرار تو

تا  ابد عاشقتم نازنینم

               تو  را  ای  گل  کماکان دوست دارم

 به  قدر  ابر و باران دوست دارم

 کجا باشی کجا باشم مهم نیست                                                                                                   

 تو را تا زنده هستم دوست دارم

عاشقتم نازنینم                                                       

     دوباره  می سرایمت تو را كه شاعرانه ای
                                                                          بهانه می كند دلم  تو  را كه بی بهانه ای
    همیشه چشم های تو دلیل شعرهای من
                                                                          میان  این همه غزل فقط تو   عاشقانه ای
    خدا تو  را  نیافرید  ؛  مگر   برای  قلب  من
                                                                           كه از   تبار  صبحی  و  زلال    صادقانه ای
    بخند ، خنده های تو بهانه ی ترانه هاست
                                                                           دلیل  هر  سكوتی  و  شروع  هر ترانه ای
    تو  ضرب در دل  منی  و حاصل شما ، غزل

                                                                           همیشه جذر تو منم تویی كه بی كرانه ای
     نهاد  بی  گزاره ای   اگر  چه بی خبر  ولی
                                                                           رسیدی  و  برای  من  همیشه  جاودانه ای

                                                        عاشقتم نازنینم

      یه احساسی به تو دارم یه حس تازه و مبهم
                                                                              یه جوری توی دنیامی که تنها با تو خوشحالم

      یه احساسی به تو دارم شبیه شوق و بیخوابی
                                                                              تو چشمات طرح خورشیده تو این شبهای مردابی

      تا دستای تو راهی نیست دارم از گریه کم می

                                                                              تو مرز بین من با تو دارم شکل خودم میشم

     مثل   گلهای   بی گلدون   هنوزم   مات   بارونی 
                                                                              تو از دلتنگی دریا توی توفان چی می دونی؟

      نمی دونم   کجا   بودم  که  رویاهامو   گم  کردم
                                                                              که می سوزم که می میرم اگر که از تو برگردم

     خودم بودم که می خواستم همه دنیای من باشی
                                                                              ببین  غرق توام اما   هنوز می ترسی تنها شی

      یه احساسی به تو   دارم  یه  جوری  از تو سرشارم
                                                                              یه  کم این حسّو باور کن که بی وقفه دوست دارم

                                                            عاشقتم نازنینم

           عشق یعنی مستی  و  دیوانگی

                                                                      عشق یعنی با جهان بیگانگی

          عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

                                                                  عشق یعنی سجده با چشمان تر

          عشق یعنی اشک حسرت ریختن

                                                                   عشق یعنی در جهان رسوا شدن

          عشق  یعنی  یک  تیمم  یک  نماز

                                                                       عشق یعنی عالمی راز و  نیاز

احمد  &   نازنین

اگر دریای دل آبی است                                                          تویی فانوس زیبایش

اگر آینه یک دنیاست                                                                تویی معنای دنیایش

                                                     **********

تو  یعنی یک شقایق را                                                            به یک پروانه بخشیدن

تو یعنی از سحر تا شب                                                            به زیبابی درخشیدن

                                                     ********** 

تو یعنی یک کبوتر را                                                                   ز  تنهایی رها کردن

خدای آسمان ها را                                                                     به آرامی صدا کردن

                                                      **********

اگر یک آسمان دل را                                                                       به قصد عشق بردارم

میان عشق و زیبایی                                                                       تو را  من دوست دارم

                                                     عاشقتم نازنین

در میان خاطرات یک شب تاریک و سرد

                                                                   آمدی و اشک دیدار وصال لبریز شد

بر سر نور هویدایی آن چشمان آهو ورا تو

                                                         شمس پنهان گشت و چشمان تو لبریز شد

مه که از دیدار تو اذن شیدایی نداشت

                                                             روز ها را ترک کرده شب ها سر ریز شد

جای تو ای نازنین از عرش چون بالا تر است

                                                                با قدم گذاشتنت بید خزان گل ریز شد

آه ؛ این چرخ و فلک با ما وفاداری نکرد  

                                                              شادی جانم ربود و غم به من واریز شد

با ندای رفتنت مرگ دلم تعجیل کرد

                                                              عکس تن پوش سیاهم بر دری آویز شد

                                    احمد & نازنین

                                                           عشق یعنی........

عشق يعني با تو خواندن از جنون ، عشق يعني سوختنها از درون

                                                                          عشق یعنی سوختن تا ساختن ، عشق يعني عقل و دين را باختن

عشق يعني دل تراشيدن ز گل ، عشق يعني گم شدن در باغ دل

                                                                                عشق يعني تو ملامت كن مرا ، عشق يعني مي ستايم من ترا

عشق يعني در پي تو در به در ، عشق يعني يك بيابان درد سر

                                                                                  عشق يعني با او آغاز سفر ، عشق يعني قلبي از آماج خطر

عشق يعني تو بران از خود مرا ، عشق يعني باز مي خوانم ترا

                                                                                    عشق يعني بگذري از آبرو ، عشق يعني كلبه هاي آرزو

عشق يعني با تو گشتن هم كلام ، عشق يعني انتظار يك سلام

                                                                   عشق يعني دستهايي رو به دوست ، عشق يعني مرگ در راهت نكوست

عشق يعني شاخه اي گل در سبد ، عشق يعني دل سپردن تا ابد

                                                                      عشق يعني سروهاي بلند ، عشق يعني خارها هم گل اند

عشق يعني تو بسوزاني مرا ، عشق يعني سايه بانم من ترا

                                                                                عشق يعني بشكني قلب مرا ، عشق يعني مي پرستم من ترا

عشق يعني آن نخستني حرفها ، عشق يعني در ميان برفها

                                                                       عشق يعني ياد آن روز نخست ، عشق يعني هر چه در آن ياد توست

تعریف شما از عشق چیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

                             چیزی در کلامم نیست 

                                                               جزئ دوستت دارم هایی 

                                                                                                     که واژه نیستند

                              مثل دم در پی بازدم

                                                            حیاتم را رقم می زنند

                                                تا  ابد دوستت دارم  نازنینم

        دوست داشتنت

                               اندازه ندارد

                                                 حجم نمی خواهد

                                                                            وقتی تمام کشور وجودم

                                                                                                                      سرزمین حکمرانی توست

همچو  چشمن  خمارت  مست و  مخمور و خرابم نازنین

                                                                                    با تو من دریایی و بی تو چون حبابی روی آبم نازنین

با  تو  گیرد   خانه  تاریک  دل  ،  نور  و  ضیائی  ماه   من

                                                                                              بی  تو  من  ایام  را  در  رنج  و  عذابم  نازنین

با  تو  دنیا  در  نظر   زیبنده  و  جنت  المأوا   شود 

                                                                                          بی  تو  جنت  ویرانه ای   آید   به  خوابم   نازنین

گر  بخواهی کوه  را  از  جا کنم  خورشید را پایین کشم

                                                                                گر  نخواهی  همچو  آهو  بچه ای ؛ آرام  و خوابم  نازنین

 گر  بیایی  بر  قُدُم  و  زیر پایت  جان  و  تن  قربان  کنم

                                                                                 ور  نیایی   چاره ای  نَبُود  به  درد   بی حسابم   نازنین

گوهر  جان  را  نباشد  ارزشی  بر خاک  راهت  ای  عزیز

                                                                        رخستی  ده  تا  فدا سازم   خود  و  شعر  و  کتابم  ای  نارنین

                                                                         عاشقتم نازنینم